Ik Broadcast Yourself. By My. Fijne dag verder op DS Tube - Broadcast Yourself. Ga gewoon kijken naar leuke films bij DS Tube. Voor muziek: DS Tube. Regelmatig zijn er mensen aanwezig om de fouten te verbeteren. Ik wens je veel plezier in DS Tube - Broadcast Yourself. Kom gewoon ook kijken naar : http://www.youtube.nl/. Een leuke site om met elkaar te praten: http://www.facebook.com/ of http://www.hyves.nl/ of http://www.hotmail.com/. Dat waren de site's waar ik je graag een kijkje wil laten maken.
Maar DS Tube Broadcast Yourself kan beter. Dat laten we zien. Ik wens je nog veel sucses en luister plezier op de site: DS Tube. Sucses met je Muziek-leven. GRAPJE. Maar heb wel een goeie stijl.
Filmmuziek is muziek die tijdens films gespeeld wordt om de sfeer van de film te versterken en de emoties van de acteurs te versterken. Daarmee is de film een moderne vorm van melodrama. Veel films zouden zonder filmmuziek minder spanning hebben gehad en misschien nooit gemaakt zijn. Vaak is de muziek bij een film ook nog te koop als aparte cd, die is vaak in de meeste cd-winkels te koop.
Filmmuziek is een industrie op zichzelf, niet alleen in Hollywood, maar ook in bijvoorbeeld haar Indiase tegenhanger Bollywood.
De muziek in een film is in het algemeen ondergeschikt aan het beeld. Aanvankelijk benadrukte de muziek de emoties van de acteurs, door deze niet alleen zichtbaar te maken, maar tevens via de vaak expressievolle muziek aan het publiek te laten horen. In de meer experimentele films uit de jaren zestig en zeventig werden de rollen ook wel eens omgekeerd, of gelijkwaardiger gesteld (bijvoorbeeld in de films van Andrej Tarkowsky).
Muziek kan ook worden gebruikt om een bepaalde sfeer op te roepen, bijvoorbeeld als er iets spannends gebeurd of op het punt staat te gaan gebeuren. Er klinkt dan vaak spannende muziek om dit te benadrukken.
Meestal is muziek in een bepaalde scène alleen aanwezig voor de kijker. De personages in het verhaal horen de muziek niet. Er zijn echter uitzonderingen waarin de filmmuziek bijvoorbeeld gespeeld wordt door een band of een radio in de ruimte waar de personages zich bevinden, waardoor de muziek niet alleen als ondersteunend element aanwezig is maar echt deel uitmaakt van het verhaal en dus ook door de filmpersonages gehoord wordt. Een voorbeeld hiervan is te zien in de film Teenage Mutant Ninja Turtles II: The Secret of the Ooze. Hierin belanden de turtles terwijl ze in gevecht zijn met hun tegenstanders in een nachtclub waar Vanilla Ice een optreden aan het geven is. Deze improviseert ter plekke het lied "Go Ninja, Go Ninja, Go!", wat als ondersteuning dient voor de vechtscène die volgt.
Komische films maken hier soms gebruik van door het te laten lijken alsof de muziek die men hoort inderdaad puur ter ondersteuning is en voor de personages onhoorbaar, waarna een personage opeens opmerkt of het wat stiller mag zijn waaruit blijkt dat ze de muziek wel degelijk kunnen horen. Dit gebeurd bijvoorbeeld in Shrek the Third.
De meeste filmmuziek is gecomponeerd met behulp van het handboek van Joseph Schillinger, dat een compilatie biedt van muzikale expressiemiddelen. Het nadeel van deze methode is, dat veel filmmuziek niet origineel klinkt, met standaard akkoorden bij standaardmomenten, zoals het verminderd septiemakkoord bij een plotseling spannend moment. Uiteraard kan ook gebruikgemaakt worden van bestaande muziek, die niet speciaal voor de film werd gecomponeerd. Zo klinkt Ludwig van Beethoven bij de jeugdfilm "Hugo och Josefien".
Muziek is een kunstvorm die gebruikmaakt van klanken, geschikt in een bepaalde tijdsduur. Om muziek te maken wordt gebruikgemaakt van de elementen toonhoogte, ritme, geluidssterkte (muzikale dynamiek), klankkleur en textuur (monofonie, polyfonie e.d.), maar ook stilte. Het woord is afgeleid van het Griekse μουσική (mousikè), 'kunst van de Muzen'.
Voor zover bekend hebben alle culturen in alle tijden muziek gekend, maar omdat deze kunst op verschillende plaatsen en in verschillende tijden steeds weer anders beoefend (en ervaren) werd en wordt, is er geen eensgezindheid omtrent de definitie van muziek: wanneer is iets muziek en wanneer niet? Het uiteindelijke antwoord op deze kernvraag verschilt bij de diverse muziektheoretici en filosofen. Dit verklaart wel de grote verscheidenheid aan muziekstijlen door de tijden heen, in diverse (sub)culturen.
Het is echter wel een onomstreden feit, dat het bij muziek altijd om het hoorbare (of het ontbreken daarvan) gaat, in tegenstelling tot het zichtbare in de beeldende kunsten. Muziek is een tijdskunst, met hoorbare (geluiden, klanken, tonen) of onhoorbare (stiltes, pauzes) elementen in opeenvolging of tegelijkertijd. Daarnaast worden geluiden alleen tot muziek gerekend als iemand de bedoeling heeft muziek te maken. Muziek kan dus niet 'per ongeluk' worden gemaakt. Daarmee is muziek nauw verwant aan poëzie, waarbij de beide elementen van zichtbaar en hoorbaar verenigd worden, hetgeen bij geschreven muziek eveneens het geval is. Een ander woord voor muziek (als creatie) is toonkunst.
Popmuziek is een afkorting van 'populaire muziek'. Het is evenals eigentijdse muziek een verzamelnaam voor tal van stijlen in de muziek, maar meer gericht op de populariteit dan de diversiteit van de muziek.
Popmuziek is in hoofdmoot meer een vorm van amusementsmuziek dan kunstmuziek. De gemeenschappelijke noemer van popmuziek is dat een breed publiek toegang toe heeft tot de muziek. In wezen is dat tegenwoordig altijd het geval, maar in de tijd dat de term ontstond, grofweg ongeveer na 1945, was het voor het eerst dat muziek bereikbaar werd voor iedereen. Het kopen van of luisteren naar muziek was voordien vaak voorbehouden aan mensen die dat konden betalen.
